Στον λόφο της Κνωσού κάτω από τα ερείπια του μινωικού ανακτόρου ανασκάφτηκε η μακροβιότερη νεολιθική εγκατάσταση στην Κρήτη. Η Κνωσός ήταν ο πρώτος μόνιμος οικισμός που δημιουργήθηκε στην Κρήτη στις αρχές της 7ης χιλιετίας και παρέμεινε ο μεγαλύτερος οικισμός στο νησί έως το τέλος της Νεολιθικής περιόδου, αλλά και κατά την Εποχή του Χαλκού. Η στροφή σε οργανωμένες δομές οικογενειακού και κοινοτικού βίου συνοδεύεται από παραγωγικές δραστηριότητες με άξονα τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Τα πήλινα σκεύη της εποχής εξυπηρετούν τις ανάγκες για την παρασκευή, το μαγείρεμα και την κατανάλωση του φαγητού και την αποθήκευση αγαθών. Τα ανοιχτά σχήματα αγγείων, όπως είναι η συγκεκριμένη σκοτεινόχρωμη φιάλη με λαβή, επικρατούν στην κεραμική της Νεολιθικής περιόδου. Η επιφάνεια του αγγείου είναι στιλβωμένη, έχει δηλαδή μια έντονη στιλπνότητα που επιτυγχάνεται με τρίψιμο πριν την όπτηση, και διακοσμείται με εγχάρακτες συστάδες γραμμών. Αν και γενικά συντηρητική ως προς την ποικιλία των τύπων των αγγείων, η κεραμική προς το τέλος της Νεολιθικής περιόδου εξελίσσεται από τεχνολογική άποψη. Όπως φαίνεται και από το συγκεκριμένο παράδειγμα, βελτιώνεται σταδιακά η τεχνική όπτησης, δηλαδή το ψήσιμο των αγγείων, και η επεξεργασία της επιφά